سلام...پسر ۳۳ ساله هستم ولی هنوز موفق به ازدواج نشدم .اونم به دلایل اقتصادی و دلایل دیگه...چند ساله نیاز عاطفی شدید پیدا کردم به داشتن همسر ...خسته شدم .سال های زیادی افسرده ام و هیچ تمایلی به ادامه زندگی ندارم...به پوچی رسیدم..زندگیم از اول هم برام جذابیت نداشت...سرم پره افکار و نیاز های مختلفه که به تازگی نیاز عاطفی هم بهش اضافه شده.هیچ دوست و رفیقی هم ندارم و کاملا تنهام.حتی دوست پسر هم نیست.خانوادمم درکم نمیکنن.ادم مذهبی هستم ولی از خدا هم
نا امیدم .هیچ خلافی تو زندگیم نبوده ولی نمی‌دونم چرا به این وضع افتادم. دارو یا قرصی هست که با خوردنش هیچ فکری به. سرت نیاد و آروم بشی؟؟توروخدا حرف از امید و توکل و صبر نزنید که خیلی صبر کردم.
نظرت چیه؟